در دنیای امروز اهمیت ورزش و تأثیر مستقیم آن بر سلامت روح و جسم برکسی پوشیده نیست..
رشته های ورزشی انواع مختلفی دارند که هرکدام براساس نوع تحرک و فعالیت می توانند برای انسان مفید واقع شوند. در رشته های مختلف ورزشی میزان تحرک متفاوت است چرا که ممکن است در برخی رشته های ورزشی تحرک بسیار ناچیز باشد و در برخی دیگر تحرک به بیشترین حد خود برسد و ضمن اینکه باید در نظر داشته باشیم که کم بودن تحرک رشته ورزشی به هیچ عنوان از ارزش آن کم نخواهد کرد.
ورزش های رزمی دارای زیر مجموعه های فراوانی هستند که عمومأ توسط کشورهای آسیای شرقی ، در کشورهایی چون چین و کره ابداع شده اند. یکی از این رشته های ورزشی تای چی (Tai Chi Chuan) است.
این ورزش در رده ورزش های رزمی ملایم (Soft Martial Arts) قرار دارد و شامل تمرینات نرم و ساده ای است که باعث انعطاف پذیری و افزایش قدرت عضلات بدن می شوند و این مسأله تای چی را از دیگر ورزش های رزمی که نیازمند انجام تمرینات سخت و شدید هستند متفاوت می کند. ضمن اینکه انجام تمرینات تای چی نیازمند انجام حرکات با سرعت بالا نیست بلکه حرکات باید آرام و کند انجام شوند. ورزش تای چی ومعمولا در صبحگاه و بصورت گروهی انجام می شوند چراکه متخصصین این ورزش انجام گروهی آن را مفیدتر می دانند و معتقدند انجام این ورزش به صورت گروهی تأثیر بهتری به نسبت تمرینات فردی خواهد داشت.
فیلم آموزش این رشته ورزشی هم اکنون برای شما مهیاست. شایان ذکر است که بهتر است پس از آموختن این ورزش هرروز آن را تمرین کنید.
موی تای یک هنر دفاع شخصی سنتی است. این هنر رزمی با بوکس متفاوت است زیرا
در مبارزه آن، پاها، آرنج ها، زانوان و همچنین ضربات مشت به یک اندازه به
کار می روند. بنابراین آن را می توان به نوعی یک هنر رزمی آزاد به شمار
آورد. در یک رقابت تای بوکسینگ، پنج راند سه دقیقه ای وجود دارد که بین هر
کدام از آنها دو دقیقه استراحت گذاشته می شود.
موی تای در سال 1650 میلادی و در زمانی که پادشاه Naresuen، حاکم کشور Siam توسط افراد کشور Burmese اسیر شد و برای آزادی خود پیشنهادی داد تا با دوازده نفر از قهرمانان رزمی کار این کشور مبارزه کند و آنها را شکست دهد متولد گردید.
او با موفقیت، همه این دوازده تن را شکست داد و تبدیل به یک قهرمان ملی گردید و از آن پس مردم کشور Thais
با افتخار از این قهرمان رزمی کار خود یاد می کردند. این هنر رزمی حتی در
زمان صلح هم مورد تمرین و آموزش سربازان قرار می گرفت و سربازان، بدون
اسلحه با یکدیگر می جنگیدند و این گونه خود را آماده نگاه می داشتند.
در آن زمان،
قوانین خاصی برای مبارزه وجود نداشت؛ رزمی کاران وزن کشی نمی شدند و راندی
در کار نبود. بوکسورها پابرهنه مبارزه می کردند و مشت ها و بازوان خود را
با طناب پوشانده و به طرز بسیار وحشیانه ای به یکدیگر حمله می کردند.
متدهای آموزشی بسیار گسترده و مختلف بود.
می توان گفت که ریشه تای بوکسینگ را می توان در فرامین بودا هم پیدا کرد. آئین Ram Muag
یک آئین سنتی و روحی است که در آن اصول انجام نزد و قربانی برای خدایان،
احترام به والدین و آموزگاران، دوست داشتن دیگران، شاه و وطن اجرا می شود.
در این آئین و همچنین در هنگام مبارزات موسیقی نواخته می شود که البته
اخیراً فنون بوکس غربی نیز به تکنیک های موای تای راه پیدا کرده و متدهای
آموزشی و تاکتیک های موی تای تحت تأثیر فنون غربی قرار گرفته اند.
در پنجاه سال
اخیر، موی تای شهرت بیشتری پیدا کرده و دستکش های مخصوص، وزن کشی و
راندهای سه دقیقه ای در این مسابقات لحاظ می شود. به خاطر طبیعت خشن تر و
تکنیک های زیباتر و موی تای، مبارزان این هنر رزمی از احترام بیشتری در
بین طرفداران رشته های رزمی برخوردار هستند
این مجموعه در یک dvd و با بسته بندی شیک و زیباعرضه می شود
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
